Yan yung mga taong tinuring kong pamilya, dahil sa wala na akong pamilya at sakanila ako lumaki kaya sila ang tinatawag kong pamilya. Masaya naman lahat eh, lagi nga nila ako pinagtritripan tas napag33pan ko din sila, tinutulungan nila ako, dinadamayan ,binibgyan ng pagkain . m22lugan . maliliguan. Pero isang araw nung nagalit ako dahil sa nag33p sila at wla ako sa mood, sila pa ang nagalit, hindi n lang xa namansin, nagulat ako. ako nman wala ng magawa. pangalawang beses n nangyari samin to. at ayaw ko na maghabol ng maghabol dahil nawawalan ako ng pride,sobrang baba n ng tingin nila sakin. kaya nag desisyon ako na, wag na muna siya suyuin.
Ngayon, isang gabi .ang sabi ko ."Paa" kasi daan ko yung bike, tinangal nman nya, kaso pag ka lagpas ko .bumulong xa ng "tangina mo" tas sabi ko. "Ano? Anong sabi mo?" tumingin lang siya, tas ang sabi ko" anong problema mo?" sabi nya "ikaw anong problema mo?" nagkatitigan lang kami, tas umalis na din xa. ngayon nagpaparinig xa lagi sa facebook, nasasaktan ako sa lahat, kasi sila lang talaga ang pamilya ko nawala pa, gnwa ko n ang lahat .pero lagi paring nwawala sakin ang mga bagay na mahalaga .lagi na langa kong naiiwang magisa. naiiwang talunan . masakit .sobrang sakit .lahat wala na sakin . ni wala pa akong mapatunayan .
Minsan naiisip ko , anong silbi ko at nabuhay ako. kung ano ang mga dapat ko pang gawin dito , minsan gs2 ko ng mawala na lang . sa sobrang sakit ng nararamdaman ko . hirap na hirap na din kasi ako , akala ng marami lagi lang akong nakangiti , nakatwa n parang wlang problema, Sabi pa ng kumare ko"Ayaw mo nyan kwang?, wala kang maxadong pinoproblema" nasa isip isp ko n lang,"Akala mo lang yung noh. pero hirap na hirap na ako sobra"
Sana isang araw ..maramdaman ko naman na my nangangailangan sakin.
